เรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์
[สุ-พัน-นะ-หง]

เรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์มีมาตั้งแต่สมัยอยุธยา ดังปรากฏในกาพย์เห่เรือพระนิพนธ์เจ้าฟ้าธรรมธิเบศร [ทำ-มะ-ทิ-เบด] ว่า
“สุวรรณหงส์ทรงพู่ห้อย     งามชดช้อยลอยหลังสินธุ์
เพียงหงส์ทรงพรหมินทร์     ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม”
เรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์หรือเรือสุวรรณหงส์มีมาแต่ครั้งสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ [สม-เด็ด-พฺระ-มะ-หา-จัก-กฺระ-พัด] เรียกว่า
“เรือไชยสุพรรณหงส์” [ไช-สุ-พัน-นะ-หง] ในรัชกาลที่ ๒ สมัยรัตนโกสินทร์ มีเรือชื่อว่า
“เรือศรีสุพรรณหงส์” และในจดหมายเหตุต่าง ๆ ครั้งรัชกาลที่ ๓ และรัชกาลที่ ๔ ออกชื่อว่า “สุพรรณหงส์”
ครั้นถึงสมัยรัชกาลที่ ๕ เรียกเป็น “ศรีสุพรรณหงส์” ก็มี “ไชยสุพรรณหงส์” ก็มี สมัยรัชกาลที่ ๖ โปรดให้สร้างเรือพระที่นั่งสุพรรณหงส์ขึ้นใหม่ใช้แทนลำเดิมที่ทรุดโทรม
เป็นเรือพระที่นั่งกิ่ง สร้างด้วยไม้แกะสลักปิดทองประดับกระจก หัวเรือเป็นรูปศีรษะหงส์ มีพู่ขนจามรีห้อย ท้ายเรือเป็นรูปงอนช้อย ตัวเรือกว้าง ๓.๑๔ เมตร
ยาว ๔๔.๙๐ เมตร กินน้ำลึก ๐.๔๑ เมตร ฝีพาย ๕๐ นาย นายท้าย ๒ นาย นายเรือ ๒ นาย พลธงท้าย ๑ นาย พลสัญญาณ ๑ นาย คนเห่ ๑ นาย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------